ឈប់ដកដង្ហើម ឬបេះដូងរបស់អ្នកឈប់លោតអំឡុងពេលប្រកួតបាល់ទាត់។

សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ប្រកួត​បាល់ទាត់ មិនថាជាកីឡាករបាល់ទាត់ អ្នកគ្រប់គ្រងក្រុម វេជ្ជបណ្ឌិត ឬគ្រូពេទ្យកាយសម្បទាជាក្រុម។ អ្នកគ្រប់គ្រងវាល ឬប្រធានក្លឹបបាល់ទាត់ អ្នកគួរតែត្រៀមខ្លួន ប្រសិនបើកីឡាករបាល់ទាត់ឈប់ដកដង្ហើម ឬគាំងបេះដូងនៅលើទីលានបាល់ទាត់ ទើបអ្នកអាចឆ្លើយតបបានភ្លាមៗ។

នៅទីនេះយើងនឹងពិភាក្សាតែមូលហេតុធ្ងន់ធ្ងរ និងមូលហេតុដែលអាចនាំទៅដល់ការស្លាប់របស់កីឡាករបាល់ទាត់។ ដូចជាដង្ហើមរបស់កីឡាករបាល់ទាត់ ឬបេះដូងឈប់នៅលើទីលានបាល់ទាត់។ ដោយ​សារ​តែ​មូលហេតុ​តូចតាច​ដែល​អាច​ធ្វើ​ឱ្យ​កីឡាករ​ដួល​សន្លប់។ ឬការលេចឡើងនៃការបញ្ឈប់ការដកដង្ហើមអាចមានលក្ខណៈលម្អិត ហើយប្រហែលជាមិនបណ្តាលឱ្យមានការគាំងបេះដូងភ្លាមៗនោះទេ។

មូលហេតុនៃការគាំងបេះដូង

1. អាយុក្រោម 35 – 40 ឆ្នាំ។

ក្នុង​ករណី​អាយុ​ក្រោម​៣៥​ដល់​៤០​ឆ្នាំ ករណី​ភាគ​ច្រើន​បណ្តាល​មក​ពី​ភាព​ខុស​ប្រក្រតី​នៃ​សាច់ដុំ។ ប៉ុន្តែអត្តពលិកទាំងនេះធ្វើលំហាត់ប្រាណជាទៀងទាត់។ រាងកាយ និងបេះដូងបានសម្របខ្លួនទៅនឹងចំណុចដែលពួកគេអាចលេងកីឡាបានល្អ ឬពូកែ។ អត្តពលិកមិនបានដឹងថាពួកគេមានភាពមិនប្រក្រតីនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលលេងកីឡា បេះដូងត្រូវធ្វើការខ្លាំង។ (នេះអាចដូចពីមុន ឬអាចច្រើនជាងធម្មតា។) ការងាររបស់សាច់ដុំបេះដូងមិនអាចបន្តជាលទ្ធផលនៃការស្ទះផ្លូវដង្ហើម។ (បេះដូងឈប់លោត)

2. អាយុលើសពី 35 – 40 ឆ្នាំ។

ក្នុងករណីដែលមានអាយុលើសពី 35 ទៅ 40 ឆ្នាំ វាទំនងជាបណ្តាលមកពីការស្ទះសរសៃឈាមដែលផ្គត់ផ្គង់បេះដូង។ វាធ្វើឱ្យពេលវេលាសម្រាប់រាងកាយដើម្បីបញ្ចេញថាមពលច្រើន។ បេះដូងនឹងធ្វើការកាន់តែខ្លាំង ប៉ុន្តែឈាម (ដែលមានអុកស៊ីហ្សែន) នឹងមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ឈាមបានគ្រប់គ្រាន់ដល់សាច់ដុំបេះដូង ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យបេះដូងឈប់លោត។

ការផ្តល់សេវាវេជ្ជសាស្រ្តសង្គ្រោះបន្ទាន់នៅក្នុងកីឡដ្ឋានបាល់ទាត់

• ក្រុមបាល់ទាត់នីមួយៗដែលចូលរួមក្នុងការប្រកួតគួរតែមានមន្ត្រីពេទ្យជាក្រុម រួមទាំងវេជ្ជបណ្ឌិតជាក្រុមផងដែរ។ អ្នកព្យាបាលរាងកាយជាក្រុម បច្ចុប្បន្ន​នេះ​មិន​មាន​បទ​ប្បញ្ញត្តិ​ច្បាស់លាស់​ដែល​ត្រូវ​តែ​មាន។ ប៉ុន្តែនៅពេលអនាគត សហព័ន្ធកីឡាបាល់ទាត់អាស៊ី (AFC) នឹងចេញបទប្បញ្ញត្តិដែលតម្រូវឱ្យក្រុមបាល់ទាត់ជម្រើសជាតិនៃប្រទេសនីមួយៗដែលចូលរួមក្នុងការប្រកួតនេះ ត្រូវមានគ្រូពេទ្យប្រចាំក្រុមអមដំណើរ។ ដូច្នេះ អ្នករៀបចំការប្រកួត ជាពិសេសផ្នែកសេវាវេជ្ជសាស្រ្ត ត្រូវតែដឹងព័ត៌មានជាមូលដ្ឋានអំពីក្រុមណាដែលមិនមានវេជ្ជបណ្ឌិតជាក្រុម។ អ្នកព្យាបាលរាងកាយ
• នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ការប្រកួតអន្តរជាតិដែល AFC ទទួលបន្ទុកបានបញ្ជូនអ្នកត្រួតពិនិត្យការប្រកួតពីបរទេសមកមើលការខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំការប្រកួត។ អ្នករៀបចំការប្រកួតត្រូវរៀបចំរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ចំនួន 2 គ្រឿង និងគ្រូពេទ្យវាលចំនួន 1 នាក់ ដើម្បីត្រៀមលក្ខណៈសម្រាប់សង្គ្រោះបន្ទាន់នៅក្នុងទីលានប្រកួត។ ត្រៀមដឹកអ្នករបួសទៅមន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតបំផុត។ និង/ឬមន្ទីរពេទ្យដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រកួតប្រជែងនោះ ចាំបាច់ត្រូវមានរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ចំនួន 2 គ្រឿង ព្រោះដល់ពេលត្រូវដឹកទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យ ហើយការប្រកួតមិនទាន់បានបញ្ចប់នៅឡើយ។ ភាពអាសន្នបន្ទាប់អាចកើតឡើង។
• សម្រាប់ឧបករណ៍សង្គ្រោះជីវិតកម្រិតខ្ពស់ វាសំដៅលើឧបករណ៍វេជ្ជសាស្ត្រដែលតម្រូវឱ្យផ្តល់ការសង្គ្រោះបេះដូង (CPR – Cardio Pulmonary Resuscitations) ក្នុងស្ថានភាពដែលបេះដូងរបស់អ្នកជំងឺបានឈប់លោត មិនដកដង្ហើម ឬសន្លប់ ដូចជាឧបករណ៍បន្ទោរបង់បេះដូង។ (Defibrillator) ឧបករណ៍សម្រាប់បញ្ចូលបំពង់ដកដង្ហើមចូលទៅក្នុងបំពង់ខ្យល់។ រួមទាំងថ្នាំដែលត្រូវការដើម្បីសង្គ្រោះជីវិតក្នុងស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ។
• រទេះរុញលើទីលាន៖ ត្រូវតែមានកន្ត្រៃ ២ ឈុត ដែលមានមន្ត្រី ៤ នាក់ ព្រោះខណៈដែលកីឡាករកំពុងត្រូវបានដឹកជញ្ជូនចេញពីទីលានប្រកួត ហើយការប្រកួតនៅតែបន្ត។ វាអាចមានការប៉ះទង្គិច និងរបួសដែលតម្រូវឱ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតប្រើឧបករណ៍ទាញក្នុងពេលតែមួយ។ ដូច្នេះហើយ ត្រូវតែមានកៅអីលាតសន្ធឹងចំនួនពីរនៅក្នុងពហុកីឡដ្ឋាន។បទប្បញ្ញត្តិរបស់ FIFA ទាក់ទងនឹងអ្នកលាត គឺពួកគេត្រូវតែជាបុគ្គលិកពេទ្យដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលក្នុងការផ្លាស់ទីលំនៅអ្នកជំងឺដោយសុវត្ថិភាព។ ជាពិសេស​ក្នុងករណី​មាន​របួស​ដល់​ឆ្អឹងខ្នង និង​ឆ្អឹង​ក នៅពេល​ប៉ះទង្គិច​គ្នា​ដោយ​ហិង្សា​។ ការផ្លាស់ទីមិនត្រឹមត្រូវអាចបណ្តាលឱ្យខ្វិន។ លើសពីនេះ គ្រូពេទ្យវាលម្នាក់ (Pitch Doctor) ត្រូវតែតាមដានការប្រកួត។ ក្នុងករណីខ្លះ គាត់ប្រហែលជាត្រូវទៅទីវាលដោយប្រើឧបករណ៍ទាញដើម្បីវាយតម្លៃភាពធ្ងន់ធ្ងរ និងចលនាគ្រប់គ្រង។
• បន្ទប់គិលានុបដ្ឋាយិកា ឬបន្ទប់ពេទ្យ គ្រប់ទីលានប្រកួតត្រូវតែមានបន្ទប់ពេទ្យដែលមានឧបករណ៍មូលដ្ឋាន។ ភាគច្រើនត្រូវបានគេប្រើពីផ្នែកដែលមាននៅក្នុងរថយន្ត Ambulance ហើយត្រូវបានដំឡើង និងរៀបចំក្នុងករណីដែលអ្នកជំងឺត្រូវបានគេយកទៅព្យាបាលដំបូងនៅក្នុងបន្ទប់មន្ទីរពេទ្យ។ ហើយនៅក្នុងវិស័យមួយចំនួននៅបរទេស នឹងមានទូដាក់ថ្នាំដែលមានឱសថសំខាន់ៗជាមូលដ្ឋាន ដែលមនុស្សសាមញ្ញអាចយក និងប្រើប្រាស់បាន។ វាដូចជាទូដាក់ថ្នាំធម្មតានៅផ្ទះ ឬទូដាក់ថ្នាំទូទៅនៅទីលានប្រកួត។ មានបញ្ជីឱសថរួមជាមួយនឹងព័ត៌មានមូលដ្ឋានអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់វា។ រួមទាំងកម្រិតថ្នាំដែលគួរប្រើ មានកាលបរិច្ឆេទផុតកំណត់ជាក់លាក់សម្រាប់ថ្នាំ និងការផ្គត់ផ្គង់នៅក្នុងទូថ្នាំ ដូចជានៅកីឡដ្ឋានបាល់ទាត់របស់ទីក្រុងកង់បេរ៉ាជាដើម។ ប្រទេសអូស្ត្រាលី នៅក្នុងប្រទេសមួយចំនួន ដូចជាប្រទេសជប៉ុន មានច្បាប់ដែលតម្រូវឱ្យប្រើប្រាស់ AED (Automatic External Defibrillator) ឬឧបករណ៍បន្ទោរបង់បេះដូងដោយស្វ័យប្រវត្តិ។ សម្រាប់មនុស្សទូទៅដែលមិនមែនជាបុគ្គលិកពេទ្យអាចប្រើប្រាស់បាន។ មានការណែនាំនៅលើខ្សែអាត់សំឡេងសម្រាប់អ្នកដែលចង់ប្រើឧបករណ៍ AED ដើម្បីធ្វើតាមជំហាននីមួយៗ។ ប្រសិនបើប្រើមិនត្រឹមត្រូវ វាគ្មានគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកជំងឺនោះទេ។ ដូចនៅក្នុងការប្រកួតបាល់ទាត់ Saitama Cup ។ នៅទីក្រុង Saitama ប្រទេសជប៉ុនមាន AEDs នៅក្នុងបន្ទប់ផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងកីឡដ្ឋានតូចៗ។ ឧបករណ៍បន្ទោរបង់បន្ទាន់ត្រូវបានដំឡើងជាទូទៅនៅកន្លែងសាធារណៈក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ដូចជាព្រលានយន្តហោះជាដើម។ ត្រូវតែមានម៉ាស៊ីនចំនួនសមរម្យសម្រាប់តំបន់នោះ ហើយម៉ាស៊ីនប្រភេទនេះត្រូវបានរចនាឡើងសម្រាប់សាធារណជនទូទៅ។ អ្នកអាចទិញមួយដើម្បីប្រើនៅផ្ទះរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើមានសមាជិកគ្រួសារមួយចំនួនដែលអាចនឹងគាំងបេះដូង
• មន្ទីរពេទ្យដែលត្រៀមរួចជាស្រេច និងនៅជិតទីលានប្រកួត ត្រូវតែរៀបចំផែនការ និងសម្របសម្រួលជាមុននៅថ្ងៃប្រកួត ក្នុងករណីមានអាសន្នខ្លាំង។ រថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ពីវាលអាចនឹងត្រូវទៅមើលបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់នៃមន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតបំផុតដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពអ្នកជំងឺនៅក្នុងរថយន្តសង្គ្រោះដែលត្រូវបានវាយតម្លៃថាត្រូវការការព្យាបាលភ្លាមៗ។
• សេវាវេជ្ជសាស្រ្ដសម្រាប់អ្នកទស្សនា និងអ្នកដែលនៅជិតកីឡដ្ឋានក្នុងអំឡុងពេលប្រកួតសំខាន់ៗ ដែលសមត្ថភាពរបស់កីឡដ្ឋានពេញ។ ហើយ​មាន​អ្នក​មក​ហើយ​មិន​អាច​មើល​កីឡដ្ឋាន​បាន។ ការ​ផ្តល់​សេវា​វេជ្ជ​សា​ស្រ្ត​ត្រូវ​តែ​គិត​ដល់​ក្រុម​មនុស្ស​នេះ​ផង​ដែរ​។ ក៏ដូចជាព្រឹត្តិការណ៍ធ្ងន់ធ្ងរអាចកើតឡើង។ បណ្ដាល​ឲ្យ​របួស​ច្រើន​នាក់​ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ (Mass Casualty)