ជំងឺមួយក្នុងចំណោមជំងឺដែលតែងតែមកជាមួយរដូវត្រជាក់គឺ គ្រុនផ្តាសាយ ដែលជាការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម វាបណ្តាលមកពីមេរោគគ្រុនផ្តាសាយ (Influenza Virus) ដែលមាននៅក្នុងទឹករំអិល ទឹកមាត់ ឬទឹករំអិលរបស់អ្នកជំងឺ។ អាចឆ្លងតាមរយៈការក្អក កណ្តាស់ និងទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធ។ អ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមគួរតែទទួលថ្នាំបង្ការជំងឺគ្រុនផ្តាសាយជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីកាត់បន្ថយផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរពីជំងឺគ្រុនផ្តាសាយ។
គ្រុនផ្តាសាយ
រោគសញ្ញានៃជំងឺផ្តាសាយទូទៅគឺ៖- មានគ្រុនក្តៅខ្លាំង
- ឈឺក្បាល
- ឈឺខ្លួន
- មនុស្សមួយចំនួនអាចមានការចង្អោរ និងក្អួត។
ការព្យាបាលសំខាន់សម្រាប់ជំងឺគ្រុនផ្តាសាយគឺការព្យាបាលតាមរោគសញ្ញា ដូចជាការផ្តល់ថ្នាំដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រុនក្តៅ និងសម្រាកឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់។ អ្នកជំងឺជាទូទៅមានសុខភាពល្អ ឬមានរោគសញ្ញាស្រាល។ រោគសញ្ញានឹងប្រសើរឡើងក្នុងរយៈពេល 5 ថ្ងៃ និងជាសះស្បើយក្នុងរយៈពេល 7 – 10 ថ្ងៃ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកជាក្រុមអ្នកជំងឺដែលមានហានិភ័យនៃផលវិបាកដូចជា កុមារ មនុស្សចាស់ និងអ្នកដែលមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ រោគសញ្ញានៃជំងឺអាចនឹងក្លាយទៅជាធ្ងន់ធ្ងរ។ ត្រូវការការព្យាបាលស្មុគស្មាញ ករណីខ្លះអាចធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់ស្លាប់។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយដែលមានហានិភ័យ។ នេះគឺដោយសារតែមុខងារប្រព័ន្ធភាពស៊ាំមិនប្រក្រតី។
អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងគ្រុនផ្តាសាយ
តាមភស្តុតាងសិក្សាគេរកឃើញថា អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលកើតជំងឺគ្រុនផ្តាសាយមានហានិភ័យនៃផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរ។ ការចូលមន្ទីរពេទ្យ និងការស្លាប់ច្រើនជាងអ្នកមិនមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម
គោលការណ៍ណែនាំ របស់សមាគមជំងឺទឹកនោមផ្អែមអាមេរិក ឆ្នាំ 2016 ណែនាំថាមនុស្សទាំងអស់ដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺគ្រុនផ្តាសាយជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការកើតឡើងនៃជំងឺផ្តាសាយ។ និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរពីជំងឺគ្រុនផ្តាសាយផងដែរ។
បច្ចុប្បន្ននេះ វ៉ាក់សាំងគ្រុនផ្តាសាយ quadrivalent (4 ប្រភេទ) ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដែលគ្របដណ្តប់ប្រភេទ A ទាំង H1N1 និង H3N2 និងប្រភេទ B នៃគ្រួសារទាំងពីរគឺ Victoria និង Yamagata ដោយផ្អែកលើទិន្នន័យស្តីពីការប្រើប្រាស់វ៉ាក់សាំងផ្តាសាយ quadrivalent នៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងអំឡុងពេល ឆ្នាំ 2001 – 2008 បានរកឃើញថាជួយកាត់បន្ថយការកើតជំងឺផ្តាសាយ។ អត្រាចូលមន្ទីរពេទ្យ និងអត្រាមរណភាព
ពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវលើការប្រើប្រាស់ថ្នាំបង្ការជំងឺគ្រុនផ្តាសាយចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម បានរកឃើញថា អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលទទួលវ៉ាក់សាំងផ្តាសាយកាត់បន្ថយអត្រាចូលមន្ទីរពេទ្យពីមូលហេតុទាំងអស់។ ហើយអត្រានៃការចូលមន្ទីរពេទ្យពីជំងឺគ្រុនផ្តាសាយ និងជំងឺរលាកសួតគឺខ្ពស់ជាងអ្នកជំងឺដែលមិនបានទទួលវ៉ាក់សាំងផ្តាសាយ។
បើពិនិត្យមើលតែក្រុមអ្នកកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានអាយុចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើងទៅ គេបានរកឃើញថា អ្នកជំងឺដែលទទួលថ្នាំបង្ការជំងឺគ្រុនផ្តាសាយត្រូវបានការពារប្រឆាំងនឹងការចូលមន្ទីរពេទ្យទាំងពីរពីមូលហេតុទាំងអស់។ អត្រានៃការចូលមន្ទីរពេទ្យពីជំងឺគ្រុនផ្តាសាយ និងជំងឺរលាកសួត ហើយអត្រាមរណភាពពីមូលហេតុទាំងអស់គឺខ្ពស់ជាងក្រុមដែលមិនបានចាក់វ៉ាក់សាំង។
ដូច្នេះសម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬមានសមាជិកគ្រួសារដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ នៅពេលដែលរដូវរងាជិតមកដល់ វាត្រូវបានណែនាំអោយចាក់វ៉ាក់សាំងដើម្បីការពារជំងឺគ្រុនផ្តាសាយចាប់ពីដើមរដូវកាល។